Ryby w dużym stadzie są bardzo wrażliwe, co pozwala im natychmiast uciekać przed zbliżającym się drapieżnikiem. Dlaczego tak jest, niedawno odkryte przez amerykańskich naukowców.

Ryby gromadzą się w wielu szkołach. Jest to jedna z form ochrony: pozwala im reagować na podejście drapieżnika i bronić się w odpowiednim czasie. Ale taka strategia jest nieskuteczna w stosunku do 15-metrowych wielorybów. Nagle zbliża się do szkoły małych ryb i jest w stanie połknąć większość kolonii.

Na pierwszy rzut oka wydaje się to niesamowite. W końcu małe sardele opracowały tę formę ochrony przez dziesiątki milionów lat. Biolog J. Goldbogen i jego koledzy pracujący na Uniwersytecie Stanforda w Kalifornii w USA badali cechy strategii polowania na wieloryby i zachowanie sardeli.

To „nienormalne” zachowanie małych ryb jest tajemnicą. Przez lata biolodzy próbowali rozwikłać to zjawisko. Współcześni naukowcy uważają, że wieloryby mogą odgadnąć zachowanie ryb. W ciągu zaledwie kilku milionów lat nauczyli się używać rzadkiego w naturalnym stosunku wielkości drapieżnika do zdobyczy. Wyniki badań są publikowane w publikacji naukowej PNAS.

Biolodzy eksperymentowali z niektórymi niewolnikami morskimi. Pokazali obraz bliskiego drapieżnika. W tym celu sztucznie powstały wolumetryczne ciemne plamy o odpowiedniej wielkości.Następnie naukowcy monitorowali zachowanie małych ryb. Uzyskane dane wykorzystano do elektronicznego modelowania zachowania grupy ryb w warunkach zbliżania się do dużych naturalnych wrogów.

Okazało się, że małe ryby skutecznie zareagowały na zmianę w sztucznym miejscu, charakterystyczną dla zbliżającego się drapieżnika nie tak dużego jak humbak. Najskuteczniejsza zbiorowa ochrona przed lwem morskim. Zachowanie sardeli jest najbardziej dostosowane do ochrony przed drapieżnikami tej wielkości. A kiedy widzą średnich drapieżników, uciekają od niego we wszystkich kierunkach.

Podczas modelowania ataku wieloryba humbakowego wzrost figury o sztucznie ukształtowanym kształcie był bardzo powolny. Ten powolny wzrost słabo przestraszył sardele. Dlatego nie uciekli, dopóki nie otworzyli się przed nimi ujście dużego wieloryba.

To samo zachowanie zaobserwowano na wolności. Zespół biologów obserwował zachowanie ławic ryb w pobliżu południowego wybrzeża Kalifornii. W naturalnych warunkach ryba nie zauważyła wolno zbliżającego się wieloryba, który przez długi czas wydawał się im niewielkim miejscem. Zaczęli się bać i uciekać dopiero wtedy, gdy wielki wieloryb zbliżył się do ryby i otworzył swoje wielkie ujście. Ponieważ było już za późno, by uciec przed drapieżnikiem, udało mu się połknąć nawet dwie trzecie wszystkich ryb w szkole.