Przetłumaczone z niemieckiego słowo Waffel oznacza „plaster miodu” lub „komórkę”. Najbardziej ciekawi z nich często zadają sobie pytanie, dlaczego wafle są zawsze w pudełku? Spróbuj odpowiedzieć.
Kto i kiedy wynalazł gofry?
Nazwisko starożytnego szefa kuchni, który wynalazł tę cukiernię, nie zostało zachowane. Wiadomo tylko, że w czasach starożytnych gofry miały złożoną recepturę i składały się wyłącznie z naturalnych produktów. Dlatego tylko szlachetni i bogaci ludzie mogli sobie pozwolić na to danie.
Interesujący fakt: Przepis na gofry przez długi czas należał tylko do dworu królewskiego i był utrzymywany w tajemnicy. Dla jego ujawnienia zarówno mówcy, jak i kucharzowi grożono śmiercią. Tylko w XVI wieku przepis stał się dostępny.
24 sierpnia 1869 roku rozpoczął się prawdziwy boom waflowy. Tego dnia nowojorczyk Cornelius Swarthout zapoznał wszystkich z wymyślonym przez niego gofrownicą. Z jego pomocą zaczęli piec produkty najbardziej podobne do współczesnych. Teraz jest to amerykańskie święto narodowe, które jest oznaczone w kalendarzu jako „Dzień gofrów”.
Wkrótce produkt stał się prawdziwym odkryciem dla specjalistów kulinarnych. Ten rodzaj pieczenia zaczął być wykorzystywany jako podstawa wszelkiego rodzaju arcydzieł cukierniczych. Różne narody europejskie przyczyniły się do jego poprawy. Tak więc holenderski piec gofry syropowe, Czesi - „kurort” ze specjalnym nadzieniem z cukru i orzechów, Belgowie - Liege, przypominający pączki. W Stanach Zjednoczonych są szczególnie popularne z boczkiem, serem lub mięsem hodowlanym.Ale pomimo faktu, że cały świat przygotowuje wafle według różnych przepisów, łączy je jedno - podobna komórkowa struktura powierzchni. Ale wcale nie jest dziwactwem cukierników.
Dlaczego gofry w kratkę?
Na powierzchni tego wyrobu cukierniczego są koniecznie małe wgłębienia, nieco przypominające plastry miodu. Okazuje się, że są one konieczne, aby lepiej trzymać nadzienie, nie dopuszczając do rozłożenia się na talerzach do pieczenia. Jak widać, ich cel jest prawie taki sam jak w przypadku plastrów pszczelich. Wypełniacz - mleko skondensowane, dżem, bita śmietana, śmietana jest znacznie lepsza na żebrowanej powierzchni. Właśnie dlatego średniowieczni cukiernicy tak uwielbiali „ciastka w kratkę”. Po prostu cieszyli się, że w końcu znaleźli ciasto, na którym nadzienie się nie „ślizga”.
Całkowicie płaskie płytki są niemożliwe z innego powodu. Małe guzki na gofrownicach mają za zadanie wchłonąć nadmiar ciasta podczas pieczenia. Dzięki temu blachy waflowe są cieńsze i chrupiące. Ciasto jest znacznie lepiej pieczone na metalu falistym również dlatego, że w tym przypadku obszar jego kontaktu z ogrzewaną powierzchnią roboczą znacznie się zwiększa.
Dlaczego więc wciąż są w pudełku? Współcześni projektanci mechanizmów toczenia wafli po prostu wyruszają na ścieżkę najmniejszego oporu. Geometryczna komórka to najbardziej przystępny cenowo, prosty i ekonomiczny projekt. Zamiast tego można go zastosować do dowolnego innego. Dla cukiernika najważniejsze jest to, że na powierzchniach wafli upieczonych między dwoma gorącymi metalowymi blachami do pieczenia powinna być przynajmniej pewna ulga komórkowa.
Jak widać, ulubiony przysmak wielu smakoszy - gofry od dawna przygotowywano z komórek lub komórek po obu stronach. Ich funkcja wcale nie jest dekoracyjna. Dzięki obecności komórek wypukłych każde wypełnienie lepiej trzyma się na gotowej powierzchni produktów, a arkusze waflowe są znacznie lepiej upieczone. Ukochane gofry bez wyraźnej ulgi mogą stać się zwykłymi ciasteczkami.