Kiełbasa doktorancka pojawiła się w ubiegłym wieku na terytorium przestrzeni radzieckiej i szybko zakochała się w ludziach. Ta tradycja została zachowana do dziś. Na półkach sklepów zawsze jest wiele odmian kiełbasy lekarskiej. Ale dlaczego tak się nazywa?
Krótka historia kiełbasy
Nie wiadomo dokładnie, kiedy ludzie zaczęli produkować ten produkt. Ale wzmianka o nim pojawiła się w starożytnej Grecji i Rzymie. Wtedy ludzie nie mieli zaawansowanych technologii produkcji, dzięki którym mogliby gotować tylko proste rodzaje kiełbas, z których najczęstszą była czarna krew.
W średniowieczu pojawiło się więcej przepisów i metod na zrobienie tego produktu, ale nie każdy mógł sobie pozwolić na umieszczenie tej uczty na stole. Na przykład w Europie kiełbasa była uważana za kosztowną ucztę.
W starożytnej Rosji kiełbasa od dawna była negatywnie nastawiona. Ponieważ zawierał dużą ilość krwi, jego jedzenie uznano za grzech. Teraz kiełbasa jest szeroko rozpowszechniona na całym świecie. Istnieje kilkadziesiąt odmian o wyjątkowych właściwościach smakowych.
Dlaczego tak nazywana jest kiełbasa „doktorancka”?
Kiełbasa ma swoją nazwę ze względu na cel, dla którego zaczęła być wytwarzana. Pierwsza odmiana tej odmiany pojawiła się w 1938 roku. Następnie Ludowy Komisariat Zdrowia zamówił opracowanie dietetycznego przepisu na kiełbasę, który ludzie z problemami żołądkowymi mogą spożywać.
Interesujący fakt: Kiełbasa doktorancka została zaprojektowana przede wszystkim dla osób o słabym zdrowiu z powodu wojny domowej.
Po wypróbowaniu kilku wariantów przepisu szefowie kuchni byli w stanie zidentyfikować kombinację składników, co w sumie daje doskonały smak. Skład tej kiełbasy doktoranckiej jest następujący:
- wieprzowina o niskiej zawartości tłuszczu - 45%;
- wieprzowina bez tłuszczu - 25%;
- wołowina pierwszego gatunku - 25%;
- jaja kurze - 3%;
- mleko w proszku - 2%;
- przyprawy.
Ten przepis nie zawierał szkodliwych produktów i zanieczyszczeń, więc ludzie z chorym żołądkiem mogli go zjeść. Z tego powodu kiełbasę nazwano „doktoratem”.
Kiełbasa nazywa się „doktorancką”, ponieważ została wynaleziona do celów leczniczych. Nie zawiera szkodliwych produktów w składzie, dlatego łatwo jest wchłaniany nawet przez słaby żołądek.