Większość skamielin jest częścią twardej kości. Nogi w kształcie wrzeciona, skrzydła z żyłkami i fasetowane oczy są doskonale zachowane i wyraźnie widoczne.
Teraz wiemy, jak wyglądał starożytny owad za życia! Naukowcy badają materiał genetyczny takich osób w puszkach. Genetyka zdołała wydobyć DNA (cząsteczkę - nosiciel dziedziczności) z ryjkowca i innych organizmów schwytanych przez bursztyn. Eliminacja żywych organizmów na podstawie uzyskanej informacji genetycznej nie jest jeszcze możliwa. A hodowla, powiedzmy, ras dinozaurów w oparciu o wykorzystanie materiału genetycznego wydobytego z ich kości, najwyraźniej nigdy nie będzie możliwa.
Jak owady dostają się do bursztynu?
Pomyśl, jak osa mogła skończyć w bursztynie. Wyobraź sobie jasny, gorący dzień gdzieś w pobliżu równika miliony lat temu. W wyniku nieszczęśliwego wypadku osa siedzi na lepkiej korze drzewa tropikalnego i na próżno próbuje uwolnić się z niewoli, umiera w lepkiej żywicy. Płynąc kropla po kropli na pniu drzewa, żywica wypełnia osę jako całość. Potem drzewo również ginie, stopniowo się rozkłada, a kawałek żywicy z osą zamkniętą z czasem staje się coraz trudniejszy. Niosą go strumienie wody wraz z zakopaną w niej osą. Następnie kawałek żywicy zanurza się w grubości skał osadowych i znika w głębinach ziemi.
Interesujący fakt: najmłodszy bursztyn (żywica kopalna) ma 1,5 miliona lat, najstarszy ma 300 milionów lat.
Mijają miliony lat. Gatunki zwierząt i roślin pojawiają się i znikają. Gatunek, do którego należała nasza osa, już dawno zniknął z powierzchni Ziemi. Kawałek żywicy nie tylko stwardniał, ale zmienił się w skamielinę. Kontynenty poruszające się po powierzchni Ziemi zderzyły się. W miejscu zderzenia skorupa ziemska uniosła się do nieba, ciągnąc skałę osadową z kawałkiem smoły. A teraz paleontolog prowadzący kopanie w górach znajduje kawałek gładkiego przezroczystego bursztynu. Wewnątrz czeka osa, która spędziła miliony lat w złotej bursztynowej klatce.
Co jeszcze można znaleźć w bursztynie?
W kawałku wielkości pudełka zapałek znaleziono 2 tysiące mrówek. Możesz zobaczyć liście i kwiaty pierwotnego lasu, zachowane jak w dobrym zielniku lub całe potomstwo małych pająków, wyklutych z delikatnego białego kokonu. Są schwytani za pomocą bursztynu jak na migawce wieczności.